Waar gaat het heen?

Hoewel verandering sinds mensenheugenis de enige constante in de wereld is, vragen we ons af waar alle zekerheden van gisteren zijn gebleven.

Gelukkig is het goed mogelijk om te zien waar het heen gaat.

De faculteit om in de toekomst te kijken hebben we uitbesteed aan trendwatchers, terwijl dat eigenlijk juist zo leuk is.

Het aardige van de toekomst is tenslotte dat je hem vormgeeft terwijl je erover nadenkt.

Zoals geen probleem de kracht van gericht en volhardend nadenken kan doorstaan (als het dat wel doet is het geen probleem maar een 'fact of life'), zo kan de toekomst niet anders dan zich buigen naar de richting die je hem instuurt met gerichte gedachten (noem het visie) en de daaruit voortvloeiende actie.
Is dat gemakkelijk?

Niet per definitie. De toekomst kan een richting gekozen hebben die wat jou betreft zoveel bijsturing vereist, dat je er doodmoe van wordt.

Dan is het misschien goed om deze uitspraak van Joseph Campbell eens door je hoofd te laten gaan:

"We must be willing to let go of the life we planned in order to receive the life that is waiting for us".
Misschien zijn onoverkomelijke of telkens terugkerende obstakels in feite uitnodigingen om wat meer met de flow mee te gaan.
Je weet niet waar je dan terechtkomt, maar weet je dat wel als je je eigen plan trekt en uitvoert? in China zeiden ze: When people make plans, the gods laugh.

'Wat je aandacht geeft groeit', meer valt er over de toekomst eigenlijk niet te zeggen.

En dat gaat zowel op voor individuen als voor collectieven.

De vraag is dus vooral: wat geef ik aandacht? Waar focus ik op?